آه، ای با جان من آمیخته                              ای مرا از گور من انگیخته
چون ستاره، با دو بال زرنشان                         آمده از دوردست آسمان
از تو تنهاییم خاموشی گرفت                     پیکرم بوی هماغوشی گرفت
جوی خشک سینه‌ام را آب، تو                       بستر رگهام را سیلاب، تو
در جهانی اینچنین سرد و سیاه                     با قدمهایت قدمهایم به راه
ای مرا باشور شعر آمیخته                          اینهمه آتش به شعرم ریخته
چون تب عشقم چنین افروختی                لاجرم شعرم به آتش سوختی

 

نوشته شده در سه شنبه 89/8/18ساعت 7:16 عصر توسط حسن نظرات ( ) |